ಕೆಲವು ಸರ್ತಿ ಬಾಲ್ಯದ ದಿನಂಗೊ ನೆಂಪಪ್ಪಗ ಅದರ ಸುಮ್ಮನೆ ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿಗೊಂಡೇ ಕೂಪೊ ಹೇಳಿ ಕಾಣ್ತು. "ಆ ದಿನಂಗಳ" ಸವಿನೆನಪಿನ ಜಾಡಿಲ್ಲಿ ಹೋದರೆ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಬೊಡಿತ್ತಿಲ್ಲೆ. ಇದೇ ವಿಷಯವ ವೋ ಕಾಗಝ್ ಕಿ ಕಷ್ಟಿ, ವೋ ಬಾರಿಶ್ ಕಾ ಪಾನಿ ಹೇಳುವ ಜಗಜೀತ್ ಸಿಂಗ್ ನ ಗಝಲ್ ಲ್ಲಿ, ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾದ ಪದ್ಯರೂಪಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸಲಕ್ಕು.
ಶಾಲೆಯ ದಿನಂಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಲಾಸಿಲ್ಲಿ ತಿಂಗಳಿಂಗೊಂದು ಚರ್ಚಾಕೂಟ ನಡಕ್ಕೊಂಡಿತ್ತದು ಹೀಂಗಿಪ್ಪ ಒಂದು ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ "ಹಳ್ಳಿ ಮೇಲೋ ಪಟ್ಟಣ ಮೇಲೋ", "ಚಿನ್ನ ಮೇಲೋ ಕಬ್ಬಿಣ ಮೇಲೋ" ಇತ್ಯಾದಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಮಟ್ಟಿಂಗೆ "ಗಹನ" ಹೇಳಿ ಕಾಂಬ ವಿಷಯಂಗಳ ಮೇಲೆ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡೆಕ್ಕಾಗಿತ್ತು. ಕೆಲವು ಮಕ್ಕೊ ಪರ, ಇನ್ನು ಉಳಿದವು ವಿರೋಧವಾಗಿ ಮಾತಾಡೆಕ್ಕಾಗಿತ್ತು. ವಾದ ಮಾಡ್ಳೆ ಉಶಾರಿಪ್ಪ ಕೆಲವು ಮಕ್ಕೊಗೆ "ವಕೀಲ" ಹೇಳುವ ಧರ್ಮದ ಬಿರುದುದೇ ಸಿಕ್ಕಿಗೊಂಡಿತ್ತು! ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳ ಪರ-ವಿರೋಧ ವಾದ ಮಂಡನೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಅಖೇರಿಗೆ ಆ ದಿನದ ಮುಖ್ಯ ಅತಿಥಿ ಆಗಿ ಬಂದ ಮಾಷ್ಟ್ರ ಭಾಷಣ ಮಾಡಿ ಚರ್ಚೆ ಮುಗುಶುವ ಕ್ರಮ. ಮಕ್ಕೊಗೆ ಎರಡರಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೊಂದರ ಹಿಡುದು ಸಮರ್ಥಿಸುವ ಕೆಲಸ ಆದರೆ, ಮಾಷ್ಟ್ರಂಗೆ ಎರಡರನ್ನೂ ಸಮರ್ಥಿಸಿ, "ಸಂದರ್ಭಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಎರಡೂ ಮೇಲು" ಹೇಳಿ ವಿವರಿಸಿ ತೀರ್ಮಾನ ಕೊಡುವ ಸವಾಲಿನ ಕೆಲಸ. ಅಂಬಗ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಆಯಾಯ ಗುಂಪಿನವು "ಮಾಷ್ಟ್ರ ಎಂಗಳ ವಿಷಯವ ಹೆಚ್ಚು ಸಮರ್ಥಿಸಿ ಮಾತಾಡಿದ" ಹೇಳಿ ತಮ್ಮದೇ ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿಗೊಂಡ್ರೂ, ಮುಂದೆ ಜೀವನದ ಅನುಭವ ಆವುತ್ತಾ ಬಂದ ಹಾಂಗೇ, ನಾವು ಎದುರಿಸುವ ಯಾವ ವಿಷಯಾಧಾರಿತ ದ್ವಂದ್ವಂಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಆದರೂ ಮಧ್ಯ ಮಾರ್ಗವೇ ಸದಾ ಸ್ಥಿರವಾದ್ದು ಹೇಳುವ ಪಾಠವ ಕಲಿತ್ತವು. ಹೇಳಿರೆ, ಯಾವುದೇ ಎರಡು ವಿಪರೀತ ಧೋರಣೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಒಂದು ಪಕ್ವವಾದ, ಎಲ್ಲೋರಿಂಗೂ ಹಿತವಾದ ಮಾರ್ಗ ಇದ್ದು ಹೇಳುವ ಸಂಗತಿ ಮನವರಿಕೆ ಆವುತ್ತು. ಇದರೊಟ್ಟಿಂಗೇ, ಪರಸ್ಪರ ಸಹಕಾರ, ಎಲ್ಲೋರೊಟ್ಟಿಂಗೆ ಅನುಸರಿಸಿಗೊಂಡು ಹೋಯೆಕ್ಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ದರ್ಶನ ಆವುತ್ತು.
ಸದ್ಯದ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಸ್ತುತ ಹೇಳಿ ಗ್ರೇಶಿಗೊಂಡು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಾಸ್ಯ ಚಟಾಕಿಯ ಹಂಚಿಗೊಳ್ತೆ. ಅದು ದೇವರು ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯದಂತೆ, ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಜೀವನಾವಧಿಯ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಿದ ಕಾಲ. ಈ ಆದೇಶದ ಪ್ರಕಾರ ಮನುಷ್ಯರಿಂಗೆ ಕೇವಲ ೨೫ ವರ್ಷ ಆಯುಸ್ಸು ತೀರ್ಮಾನ ಆಗಿತ್ತಡ. ನಾಯಿಗಳ ಹಾಂಗಿಪ್ಪ ಯಃಕಶ್ಚಿತ್ ಪ್ರಾಣಿಗೊಕ್ಕುದೇ ೫೦ ವರ್ಷದಷ್ಟು ಆಯುಷ್ಯ ದಯಪಾಲಿಸಿತ್ತಿದ್ದಡ. ಇದಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಆಕ್ಷೇಪ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುಲೆ ಹೇಳಿ ಮನುಷ್ಯರ ಕೆಲವು ಪ್ರತಿನಿಧಿಗೊ ದೇವರ ಸನ್ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಹೋದವಡ. ಅವರ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ವಾದವ ಆಲಿಸಿದ ದೇವರು ಅಖೇರಿಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಆಯುಷ್ಯವ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡಿ ಮನುಷ್ಯರಿಂಗೆ ೧೦೦ ವರ್ಷದ ಪೂರ್ಣಯುಷ್ಯವ ಕೊಟ್ಟಾಡ. "ಇದಾ, ಆನು ಕೊಡುದು ಕೊಟ್ಟಿದೆ, ಇನ್ನು ಇದರ ಫಲವ ಅನುಭವಿಸುದು ನಿಂಗೊಗೆ ಬಿಟ್ಟ ವಿಚಾರ" ಹೇಳಿಯೂ ಒಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಮಾತು ಹೇಳಿ ಕಳುಸಿದಡ. ಹೀಂಗೆ ಪೂರ್ಣಾಯುಷ್ಯದ ವರ ಪಡೆದ ಮನುಷ್ಯರ ಜೀವನವ ಅವಲೋಕಿಸಿದರೆ ಎಂತ ಕಾಣ್ತು ? ಎಲ್ಲೋರೂ ೨೫ ವರ್ಷ ಕಾಲ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮಾಡ್ಯೊಂಡು, ಸಿನೆಮಾ ನೋಡ್ಯೊಂಡು, ಸ್ನೇಹಿತರೊಟ್ಟಿಂಗೆ ತಿರಿಗ್ಯೊಂಡು ಗಮ್ಮತಿಲ್ಲಿ ಇರ್ತವು. ದೇವರು ಸುರುವಿಂಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಆಯುಷ್ಯ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮುಗುದಿರ್ತು. ಮತ್ತೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿ, ವೃತ್ತಿ ಜೀವನ ಸುರು ಆದ ಮೇಲೆ ಮದುವೆ ಆವುತ್ತು. ಮತ್ತಾಣ ಸುಮಾರು ೨೦ ವರ್ಷ ಕತ್ತೆಯ ಆಯುಷ್ಯವ ಕತ್ತರಿಸಿ ತೆಗೆಶಿಗೊಂಡ ಕಾರಣ ತತ್ಸಮಾನ ಬದುಕು - ಮನೆಗೆ ಬಪ್ಪದು ತಡವಾದರೆ ಬೈಶಿಗೊಂಬದು, ೫೦ ಕಿಲೋ ತೂಕದ ರೇಶನಿನ ಚೀಲವನ್ನೂ ಚಿಮಿಣಿ ಎಣ್ಣೆ ಡಬ್ಬಿಯನ್ನೂ ಹೊತ್ತು ತಪ್ಪದು, ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುವ ನೀರಿನ ನಲ್ಲಿಯ ರಿಪೇರಿ ಮಾಡ್ಸುದು, ಸರತಿ ಸಾಲಿಲ್ಲಿ ನಿಂದು ಕರೆಂಟಿನ ಬಿಲ್ಲು ಕಟ್ಟುದು ಇತ್ಯಾದಿ.. ಇದಾದ ಮೇಲೆ, ನಿವೃತ್ತಿ ಅಪ್ಪಂದ ಮದಲು ಒಂದು ಭದ್ರತೆ ಇರಲಿ ಹೇಳಿ ಅಂದಾಜಿ ಮಾಡಿ ಸಾಲ ಗೀಲ ಮಾಡಿ ಮನೆ ಕಟ್ಸುತ್ತ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ಸುಮಾರು ೧೫ ವರ್ಷ ನಾಯಿ ಜೀವನ. ಅಖೇರಿಗೆ ನಿವೃತ್ತನಾಗಿ ಸಾವನ್ನಾರ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಣ್ಣು ಕಾಣದ್ದೆ, ಹಲ್ಲೆಲ್ಲ ಉದುರಿ ಚಕ್ಕುಲಿ ತಿಂಬಲೆಡಿಯದ್ದೆ, ಜಂಬ್ರಕ್ಕೆ ಹೋದರೂ ಸಿಹಿತಿಂಡಿ ತಿಂಬಲೆಡಿಯದ್ದೆ ನರಕ್ಕ ಬಪ್ಪ ಗೂಬೆಯ ಜೀವನ ಸುರು ಆವುತ್ತು .
ಹಾಂಗಾರೆ, ಆ ಬಾಲ್ಯದ ದಿನಂಗಳ ಎನಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿಸು ಹೇಳಿ ಜಗಜೀತ್ ಸಿಂಗ್ ಬೇಡಿಗೊಂಡದು ಎಂತಕೆ ಹೇಳಿ ಗೊಂತಾತನ್ನೆ ? ದೇವರಿಂಗೇ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ರೆ ಇನ್ನೆಂತಕ್ಕು ?
-ಬಾಪಿ
2 comments:
ಗಮ್ಮತಾತು ಓದಿ !
ಚೆಂದಕ್ಕೆ ಬರತ್ತಿ..
ಓದುವಗ ಖುಷೀ ಆವುತ್ತು..
Post a Comment